Wouter Beke en de financiële crisis

Als Wouter Beke spreekt, klapperen de engelen in de hemel met hun vleugels. Maar zo gevleugeld als zijn uitspraken zijn, zo wankel is het feitenmateriaal waarop ze gebaseerd zijn. Neem nu het interview van Marnix Peeters met Beke, dat afgelopen weekend in De Morgen verscheen.  Daarin heeft de CD&V-voorzitter een sluitende verklaring voor de financiële crisis. Leest u even mee:

Kijk, mijnheer: in 2008 ging de telefoon bij George Bush, toen Lehman Brothers moest worden gered. Bush heeft toen niet opgenomen. Hij had de verkiezingen verloren, en hij zei: 'Laat de volgende het maar oplossen.' Had hij wel geantwoord, dan zouden we allicht niet op zo'n manier in zo'n crisis zijn terechtgekomen. In ons land zijn er die wél hebben opgenomen. En die nu nog steeds worden nagewezen, maar van wie achteraf zal blijken, zoals ook met Fortis, dat ze de enig juiste beslissingen hebben genomen.

Wat kan het toch allemaal eenvoudig zijn: de financiële crisis is de schuld van Bush, die immers weigerde om Lehman te redden. Maar in België, dààr wonen de echte staatslieden, die banken gered hebben door er staatsgeld en staatswaarborgen over uit te strooien.  Bij Fortis plaatst Beke het woordje "ook", omdat de vraag eigenlijk ging over Dexia.  Knoop het dus in uw oren en kap het in marmer zodat het over duizend jaar nog geweten is: Dexia en Fortis zijn door onze staatslieden gered met de énig juiste beslissingen.

Een klein probleem voor de stelling van Beke is dat Lehman Brothers failliet ging op 15 september 2008, en dat de Republikeinen de verkiezingen verloren op 4 november 2008. Tussen beide feiten liggen precies 50 dagen. Lehman ging dus voor de verkiezingen failliet. Dat Bush Lehman niet redde komt dus niet doordat hij de verkiezingen had verloren. Volgens sommigen verloor hij zelfs de verkiezingen omdat hij Lehman niet had gered.

Bovendien had niet Bush de verkiezingen verloren (een derde ambtstermijn is onmogelijk sinds het Tweeëntwintigste Amendement op de Amerikaanse Grondwet), maar zijn partijgenoot John McCain.

En tenslotte kan men zich afvragen of de vergelijking tussen het faillissement van een zakenbank als Lehman, waar gewone spaarders geen rekeningen hadden, wel te vergelijken valt (ook inzake de noodzaak tot overheidsingrijpen) als een faillissement van consumentenbanken als Dexia en Fortis.

Voor de rest zijn in dit interview de vragen interessanter dan de antwoorden, om een idee te krijgen van de sfeer in de Vlaamse media anno 2012. Een bloemlezing uit de vragen van Marnix Peeters - de antwoorden zijn minder belangrijk:

Het neoliberalisme is overal binnengesijpeld, we staan tot aan de heupen in de egocentrische, materialistische smurrie. En vooral: onze hele samenleving is er intussen op geënt, van onderwijs en gezondheidszorg tot economie in de breedste zin.

De bijbel van de linkse Vlaamse wetstraatjournalist, van De Morgen tot Terzake: "Het neoliberalisme" van Jaap Kruithof als het Oude Testament, "De utopie van de vrije markt" van Hans Achterhuis als het Nieuwe Testament, en "De neoliberale waarzin" van Paul Verhaege als de Apocalyps.  Volgende vraag!

U hebt het voortdurend over de mensen - ik ga ervan uit dat u op dat vlak gelijk hebt. Natuurlijk doen die hun best. Maar de structuren zijn vervuild, de meritocratie woekert.

Een paar decennia geleden kon je nog in een krant als De Financieel-Economische Tijd lezen dat Vlaanderen welvarender is dan Wallonië omdat Vlaanderen een meritocratie is.  Vandaag durft De Tijd dat al lang niet meer schrijven, maar in De Morgen wordt het begrip meritocratie als iets negatiefs afgeschilderd.

Toch zegt Beke in hetzelfde interview iets waar ik hem wel een pluim wil voor geven:

Wij hebben nooit, zoals de sp.a, een mythisch vijandsbeeld opgehangen van het kapitaal als grote boosdoener, om vervolgens te moeten vaststellen dat de helft van het partijbureau in een of andere patrimoniumvennootschap zit of anderszins van de notionele interestaftrek geniet, terwijl de eigen mensen in het parlement staan te roepen dat die moet worden afgeschaft. Dát zorgt pas voor een geloofwaardigheidsprobleem.

Take that, Luc Van den Bossche!  Dat CD&V'er Jean-Luc Dehaene miljoenen incasseert bij Dexia is dus geen probleem, want de CD&V is immers niet tegen het kapitalisme. Aldus sprak Wouter Beke, amper twee dagen na Rerum Novarum.