Nomocratie, teleocratie, particratie en de vrije meningsuiting

Een ander citaat uit hetzelfde boek: "Ik analyseerde het arrest later tijdens mijn verblijf in Harvard en vond dat dit arrest een grove schending van de meningsvrijheid en het democratisch pluralisme inhield, hoe grof en hoe goor sommige pamfletten van het Blok, zeker in de beginperiode, ook waren. Op de website van Nova Civitas werd het arrest zowel juridisch als politiek bekritiseerd. Toen Vlaams Blok-voorzitter Frank Van Hecke in [het VRT-programma] De Zevende Dag over het arrest werd ondervraagd en mijn kritiek aanhaalde, repliceerde de VRT-journalist dat ik "marginaal" was.  Frank Van Hecke weerlegde dat door te wijzen op mijn positie in de juridische wereld. Wellicht bedoelde de journalist dat ik "marginaal in de VLD" was, maar het gebruik van het woord volstond om de houding van de VRT-journalist een hoog Sovjetgehalte te geven. In de VLD viel mijn kritiek niet in goede aarde. Sinds 1999 waren immers niet meer de socialisten, maar de nationalisten de grote vijand en die hadden van het gerecht klop gekregen. Mijn kritiek kostte mij ei zo na mijn lidmaatschap van de Hoge Raad voor Justitie, maar voorzitster Edith Van den Broeck, een correcte en integere vrouw, verdedigde mij door te wijzen op het recht een eigen mening te hebben."

@MH - Eigenlijk zijn de VS een soortement nomocratie, of althans dat waren ze toch in den beginne. De algemene gedragsregels zijn vervat in de Bill of Rights, die officiële verklaring van de rechten van de VS burgers en dit in het raam van de Grondwet. Gezien hierin grote vrijheden voorzien waren voor de burgers en de overheid er een minimale functie had, kan men spreken van een nomocratie. In de loop der tijd is door ingrijpen van de politiek een evolutie op gang gekomen die steeds meer lijkt te leiden naar een teleocratie of een gestuurde samenleving, die zelfs ingrijpt op individueel niveau. De VS is nog geen teleocratie maar begint er wel naar toe te neigen. Dit is ook het geval bij de Europese democratiën. Een teleocratisch buitenbeentje is de EU. Gelukkig wordt ze nog geremd door de bestaande nationaalstaten. Liberalen zijn voorstanders van nomocratie en socialisten, communisten en groenen van teleocratie. Een primitief teleocratisch systeem is de Islam, waar het menselijk handelen tot in detail is vastgelegd.

Boudewijn Bouckaert was een fel tegenstander van de politieke veroordeling van het VB. Hij was dit op principiële gronden. Een tweepartijenstelsel ontstaat vanzelf als men een kiesdistrictstelsel hanteert waarbij er slechts één verkozene is per district. Dit is in België afgeschaft geworden in 1900. Het verplicht de politici tot een meer centrumgerichte positie anders raken ze niet aan voldoende stemmen. En het verplicht hen ook de lokale belangen te verdedigen. De invloed van de partijcenakels, die anders trouwe vriendjes of hun eigen nageslacht op 'verkiesbare' plaatsen droppen, vermindert aanzienlijk. Het districtstelsel is dus ook een rem op extremisme.

Een nomocratie heeft inderdaad ook een overheid nodig.  Hayek, die de nomocratie voorstond, was overigens geen libertariër (voorstander van geen overheid of een minimale overheid) maar een liberaal (in de Europese zin van het woord) die voor de overheid een rol zag weggelegd, zelfs inzake economische kwesties en sociale zekerheid.

"Centrale sturing" lijkt mij het kernbegrip, en dan vooral hoe die "sturing" bepaald wordt.  Is de overheid de instantie waaraan burgers een aantal bevoegdheden gedelegeerd hebben maar waarbij die burgers een grote mate van autonomie behouden voor het bepalen van hun eigen prioriteiten en keuzes, of is de burger een instrument voor het verwezenlijken van de door de overheid bepaalde doelstellingen?

Interessante discussie hierover en link naar een artikel van iemand van de universiteit van Hong Kong:
https://www.reddit.com/r/Concu...
https://cosmosandtaxis.files.w...