De Europese democratische paradox

Over welke Europese rebellen heeft die het feitelijk? Als studenten nu nog op straat komen is het om zich van hun kot naar de kroeg te begeven. De vergelijking met 1968 is gewoon een lachertje. Ten andere, iemand die voor het behoud van de huidige situatie is wordt niet een rebel maar een conservatief genoemd.

Zoals Ivan Krastev het stelt, welvaart kan enkel met open grenzen, is een even enggeestige instelling als die van het europese fort. Europa dient zich niet af te sluiten voor de rest van de wereld maar dient wel duidelijke en konsekwente regels op te stellen wie er wel en wie niet in mag.

@ Benny: dit stukje tekst had hij inderdaad net zo goed over de USA kunnen schrijven. 

Het gaat niet om Europa; het gaat om enkele eenvoudige grondbeginselen.

Europa heeft een Joods gedachtegoed dat over de eeuwen religie-verminderend heeft gewerkt: de verwerping van de beelden-aanbidding. De Aziaat 'Mozes' was er de copywriter van geweest. 

De Evangeliën werkten religie-verminderend in de zin dat daardoor de offercultus (vervangen door een symbolisch ritueel) verdween... evenals de polygamie.  

Hierop heeft het humanisme kunnen bouwen en haar hele moderne nasleep voortgebracht. 

Het zijn vooral deze fundamenten die zwaar aangetast worden: polytheïsme in als zijn primitiviteit, de islamitische offercultus in al zijn achterlijkheid en de polygamie... die zullen ook het humanisme klein krijgen in Europa. 

Democratie heeft deze fundering nodig om te overleven. 

@ Benny: dit stukje tekst had hij inderdaad net zo goed over de USA kunnen schrijven. 

Het gaat niet om Europa; het gaat om enkele eenvoudige grondbeginselen die we aan het verkwanselen zijn omdat obze hoofden teveel op onze persoonlijke portefeuilles gericht zijn.

Europa heeft een Joods gedachtegoed dat over de eeuwen religie-verminderend heeft gewerkt: de verwerping van de beelden-aanbidding. De Aziaat 'Mozes' was er de copywriter van geweest. 

De 'Evangeliën' werkten religie-verminderend in de zin dat daardoor (het maatschappelijk stelsel van) de offercultus (vervangen door een symbolisch ritueel) verdween... evenals de polygamie die als gevolg van de overtuigingen uit deze geschriften verdween.  

Hierop heeft eeuwen later (na ruim duizend jaar onder-bevolkt te zijn geweest) het humanisme kunnen bouwen en haar hele moderne nasleep voortgebracht. Dat humanisme begon overigens met Bijbeluitgaven en -vertalingen (o.a. Erasmus).

Het zijn vooral deze fundamenten die zwaar aangetast worden: polytheïsme doet zijn her-intrede in al zijn primitiviteit, de (vooral islamitische) offercultus wint terrein in al zijn achterlijkheid en de polygamie wint (zij het voorlopig nog niet in de wetgeving) terrein...

Het zijn vooral deze maatschappelijke evoluties die de Europeanen onderschatten en veronachtzamen in hun doorgeslagen gelijkheidsdenken... en die ongezonde evoluties zullen ook het humanisme razendsnel klein krijgen in Europa. 

Democratie heeft deze fundering hard nodig om te kunnen overleven. 

Voor de duidelijkheid:
polygamie is het 'wettelijk stelsel' waarbij alleen een man 'wettelijk erkend' meervoudig kan huwen. (In het geval er in een samenleving een vrouw meervoudig kan huwen heet dat overigens 'Polyandrie'... maar dit fenomeen is op wereldschaal extreem zeldzaam en dus verwaarloosbaar). Verwar het woord 'polygamie' niet met 'eens een scheve schaats rijden'... daar heeft het niets mee van doen; het gaat uitdrukkelijk om de 'wetgeving' die het exclusief mannelijk meervoudig huwelijk erkent. 

De 'hoofddoek der vrouw' is een symbool van vrouwelijke onderwerping dat precies voortkomt uit die context van de polygamie. 
Ook in polygame samenlevingen leven de meeste mensen niet polygaam (eerder zelf maar een kleine minderheid!) maar juist door dit wettelijke stelsel van de polygamie leeft elke vrouw als vanzelf 'in principe' in onderworpenheid; er kan 'in principe' (letterlijk: 'wettelijk') altijd nog een vrouw naast haar worden gehuwd.

Ook het fenomeen van het 'uithuwelijken' van meisjes komt voort uit dat polygame rechtsdenken... de vrouw als 'zwangerschapsmachine' onderwerpt zich (als één van de 'draag-moeders') aan haar man... die altijd meer dan één vrouw kan huwen... 'wettelijk erkend'.  

Het christendom heeft deze (on-)rechtspraktijk beëindigd, maar het was vooral het toedoen van de Griekse invloed op dat meest oorspronkelijke christendom die daartoe de aanzet was. Het zou vooral Alexander de Grote zijn geweest die voor het eerst in de wetgeving van zijn rijk een einde maakte aan het juridische stelsel van de polygamie. 'Grieken' behoorden tot de eerste heidense (= niet-Joodse) christenen en zouden zo het christendom en dus Europa monogaam maken, niet in het minst door hun grote invloed op de Nieuwtestamentische grondtekst. 

@ Marc H: Volgens mijn verklarend woordenboek is een rebel iemand die ergens tegen is, een conservatief die voor behoud is, een reactionair iemand die voor terugkeer naar een oude "situatie" is, een progressief iemand die voor verandering is. Met het woordje situatie bedoel ik niet één toestand maar een algemeen begrip, met o.m. waarden en geplogendheden én materiële voordelen, zoals je zelf meer uitgebreid benoemd.

De studenten van toen (1968) zijn nu voor het behoud van de huidige waarden, normen, geplogendheden maar VOORAL materiële voordelen. Dus zijn (taalkundig gezien) de rebelse progressievelingen van toen de huidige conservatieven :-)

Wat de zwitsers aangaat, ik vind ze geen toonbeld van openheid, eerder een toonbeeld van democratie en die kan best bekrompen zijn. Je moet niet alles verdragen maar grenzen stellen aan wat kan en niet kan is een menselijke reactie en de zwitsers zijn duidelijk wat dat betreft. Op een open (bedoel je dat?) democratische manier.

Volgens Ivan Rioufol is de "néoréactionnaire" le nouveau moderne, zie

http://images.gibertjoseph.com...

Zijn bestseller De l'urgence d'être réactionnaire is in zijn geheel een aanrader.