Verenigde Staten of Verenigde Naties van Europa?

1) Het algemene onderwerp was: een VS versus een VN voor Europa.   Men moet dat los zien van bestaande instellingen die dergelijke namen gebruiken (gelijk de USA of de UNO in NY).  Het onderwerp gaat over HOE Europa best zou moeten georganiseerd worden.  Dat betekent concreet dat er keuzes moeten gemaakt worden omtrent (A) de aard/natuur van de deelstaten en omtrent (B) centralisatie versus decentralisatie m.b.t. politieke macht en beleid.

2) Wat (B) betreft: de Canadese en de Zwitserse federaties werken goed omdat er duidelijke afbakening is van bevoegdheden (tussen respectievelijk Canadese provincies en Ottawa, en tussen Zwitserse kantons en Bern).  Beide landen (federaties of confederaties) zijn veel beter gevaren doorheen de jongste wereldwijde economische crisis dan andere 'ontwikkelde' (mature) economieen, precies omwille van die DUIDELIJKHEID en BEPERKING in bevoegdheden, en omwille van interne politieke machtsversnippering.   Zij zijn er in geslaagd om een 'goed' macroeconomisch beleid te kunnen voeren over de voorbije dekade, vooral m.b.t. de publieke financien en regulering van bankwezen en financiele markten.          

3) Wat (A) betreft:  zowel Canada en Zwitserland bestaan uit deelstaten die grotendeels (niet allemaal) cultureel homogeen en fiskaal 'transparant' zijn.  Dat helpt bij het responsabiliseren van die deelstaten.    Het beste tegenvoorbeeld is den Belgique waar transparantie ver zoek is en onverantwoordelijk (beleids)gedrag dus dagelijkse kost is. 

4) De duurte en diepte van de huidige economische crisis in Europa is het resultaat van slecht fiskaal en (vermeend) 'sociaal' beleid in het verleden door talrijke 'Europese' overheden.   Daar bestaat geen onmiddelijke "oplossing" voor omdat het vertrouwen zoek is.   Het is absurd van te denken dat de oplossing zou kunnen liggen in het 'penaliseren' van de goede deelstaten voor het wangedrag van de slechte deelstaten.  Dat is een recept voor een nog diepere crisis in de afzienbare toekomst.            

Even de 'redenering' van den Joe herformuleren.

...De "EEG ambtanaren", en dat zijn allereerst de Europese Commissie op top, hebben in het verleden slecht gefunctioneerd.  Duitsland was een van de weinige landen dat aandrong op respect voor het vasthouden aan de redelijke Maastricht-condities voor EMU (Monetaire Unie), maar heeft later dan toch maar toegegeven onder druk van andere landen (met France op kop) om 'lakser' te zijn....en het resultaat kennen we vandaag.....

De verkeerde les die den Joe (en, erger, Verhofstadt) daaruit trekken is:  geef meer macht aan "EU ambtenaren" zodat er nog meer slecht beleid kan gevoerd worden (voor iedereen) en 'penaliseer' de Duitsers, Finnen, Hollanders, en Vlamingen(**)...OMDAT EU ambtenaren in het verleden hun job niet goed deden!    Voila, dat is wat mag genoemd worden: naief-linkse logica.      

(**) Voor die Vlamingen gaat het om een een dubbele penalisatie, vandaag binnen le Royaume Belgique en meer toekomstig binnen de EUSSR.          

Verhofstadt is wel degelijk een liberaal geweest en nog wel een behoorlijk radicale op de koop toe. Alleen botste "da joenk" al snel met zijn gezicht op de muur van het Belgische establishment. Nadat Martens, daartoe o.a. gecommandeerd door de vakbond, zijn eigen regering en daarmee Verhofstadt's besparingsprogramma had getorpedeerd, heeft deze laatste zich een tijdje teruggetrokken "in de woestijn", in casu Toscane. Hier besefte hij dat hij voor de keuze stond: radicaal liberaal blijven of opschuiven naar links. Het eerste geval betekende zijn politieke zelfmoord. De andere politieke partijen zouden hem, en daarmee de VLD, vlotjes in een cordon sanitaire geplaatst hebben. Dat de VLD hem dan vervolgens zelf zou geliquideerd hebben teneinde de deur naar de macht terug te openen lag voor de hand. En dus koos hij voor de tweede optie, voor het behoud van zijn politieke carrière en voor de macht. Er ging een overdosis water in de ideologische wijn en de poorten werden wagenwijd opengezet voor overlopers van allerlei pluimage teneinde van de VLD de grootste partij te maken en op die manier wraak te kunnen nemen op de CVP van Martens. Het resultaat was een paarse regering die de socialisten quasi carte blanche gaf in ruil voor Verhofstadt's wraak en een VLD vol mandatarissen die veel affiniteit hadden met de macht en hun postjes, maar weinig met het liberale gedachtengoed. Waarna de uittocht van de donkerblauwe liberalen begon. Dus ja, Verhofstad heeft het liberalisme in Vlaanderen verraden en de partij die daarvoor stond de nek omgedraaid. Maar ooit was hij een echte liberaal en de VLD is maar socialistisch geworden na de val van Martens en tijdens de verruiming. Voor dat verraad minacht ik hem en de VLD, maar de waarheid heeft ook haar rechten.

@ Thomas

Akkoord met de kern van uw voorstelling. Twee provisos:

1) Ik zou dat niet "perfecte marktwerking" noemen, want het niet nakomen van aangegane verplichtingen is geen marktwerking.  Noem het beter de noodzakelijke "DISCIPLINE van de markt", t.t.z. wanneer men OP VOORHAND weet dat de markt onverbiddelijk slecht gedrag gaat afstraffen dan gaat dat mensen (overheden) aanzetten van minder slecht gedrag te vertonen.

2) Wanneer private banken zouden failliet gaan , dan zijn het in principe NIET de kleine spaarders die hun geld gaan kwijt zijn, maar wel de eigenaars van die banken (t.t.z. zij die aandelen hebben gekocht in die banken).

De reden waarom Verhofstadt en andere politiekers afkomen met euroobligaties is omdat zij samenzweren met 'grote' bankiers (die hun politieke campagnes mee helpen financieren).   De politiekers spelen graag Sinterklaas, en de bankiers willen wel rendement halen maar geen risicos lopen.  Als de zaken goed gaan dan halen zij rendement. en als de zaken slecht gaan dan lopen zij naar hun politieke vrienden om de lasten af te wentelen op de belastingbetalers.   En de gewone mensen, die blijven voor dat soort van politiekers kiezen die marktwerking onmogelijk maken.   Het is om van te wenen.